Έτσι την αποκαλούσε: Βασίλισσα της καρδιάς του...!

“Έτσι την αποκαλούσε. Βασίλισσα της καρδιάς του.”

“Έτσι τον αποκαλούσε. Πρίγκιπα των ονείρων της.”

Ας πούμε μια ιστορία. 

Και ας βάλουμε την ημερομηνία 1980.

Μια φορά και ένα καιρό ήταν μια όμορφη βασίλισσα

και ένας ευγενικός πρίγκιπας.

Πέρασαν πολλά χρόνια μέχρι να σμίξουν τα δυο όμορφα αυτά πλάσματα.

Όμως ζούσαν για αυτήν την στιγμή χωρίς να το ξέρουν.

Μέχρι που η μοίρα τους , τους φιλούσε μια ζεστή συνάντηση.

Ώσπου που τα κατάφεραν σώμα και ψυχή συναντήθηκαν.

Καρδιά και μυαλό ,σώμα και πνεύμα έγιναν ένα.

Όλοι μιλούσαν για την αγάπη τους.

Ήταν το παράδειγμα εκείνης της εποχής

Η βασίλισσα του έδινε αγάπη

και ο πρίγκιπας της έφερνε κάθε μέρα κόκκινα τριαντάφυλλα

Πιανόντουσαν από το χέρι και ταξίδευαν συνεχεία

ταξίδευαν στα αστερία, στον κήπο της αγάπης ,στο δάσος του έρωτα,

στην γέφυρα των ονείρων , στο βουνό της φαντασίας.

Πάντα μαζί. Κάθε στιγμή. Μια ολόκληρη ζωή.

Δεν τους ένοιαζε τίποτα,

Μόνο να είναι μαζί.

Δεν μετρούσαν τίποτα άλλο

παρά μόνο την αγάπη που είχε ο ένας για τον άλλο.

Η βασίλισσα είχε μάτια μόνο για τον πρίγκιπα της

και ο πρίγκιπας μια καρδιά δεμένη στα χέρια της.

Όμως η ζωή είχε άλλα σχέδια για αυτούς.

Ο πρίγκιπας έπρεπε να φύγει.

Έπρεπε να νικήσει μια μάχη.

Για να προστατέψει το παλάτι του και την βασίλισσα του.

για να μην πάθουν ποτέ κακό και για να μην ξαναχωρίσουν ποτέ, για μια καλύτερη ζωή.

Αβάσταχτη η ώρα της φυγής.

“Θα σε περιμένω” του είπε η βασίλισσα.

Και εκείνος με όση δύναμη του είχε απομείνει έφευγε κλαίγοντας μέσα στην αγκαλιά της.

“Θα επιστρέψω” φώναξε.

....

Έτσι έπειτα από πολλά χρονιά η μάχη αυτή άρχισε να παίρνει το τέλος της και να έχει προδιαγραφές θρυλικές για το παλάτι μα μια ανατροπή .Ένας λοιμός τα άλλαξε όλα. Νικήθηκαν. 1989..

Ο καιρός περνούσε ,τα χρόνια έφευγαν.

Και ο πρίγκιπας πουθενά.

Η βασίλισσα αρρώστησε από την στεναχώρια της.

Δεν είχε άλλη δύναμη να τον περιμένει.

Ο χρόνος της τελείωνε.

Τα λουλούδια γύρω της άρχισαν να μαραίνονται.

Το παλάτι σκοτείνιασε.

Ρίζωσε ο λοιμός.

Άρχισαν να γκρεμίζονται όλα.

Φωτιές υπήρχαν παντού από τους κατακτητές.

Και έτσι ένα πρωινό της άνοιξης.

Απεβίωσε μόνη της στον κήπο των ονείρων τους.

Κρατώντας ένα γραμμα στα χέρια της..όπου έλεγε :

“Είσαι η βασίλισσα της καρδιάς μου, Στο είπα ότι θα έρθω” 1990..

**Το γραμμα έφτασε στα χέρια της βασίλισσας ,μετά από ένα χρόνο.**

Η πραγματικότητα μπορεί να σκοτώσει όλα τα όνειρα μιας ολόκληρης ζωής.

Αν την αφήσεις θα το κάνει. Αν δεν την αφήσεις τότε συνέχιζε να ονειρεύεσαι.