Όμορφο είναι να σε αγαπούν, και παραπάνω από όμορφο, θεϊκό θα έλεγα, αλλά αν πρώτα δεν έχεις μάθει να αγαπάς εσύ, και μάλιστα πρωτίστως τον εαυτό σου, εξάρτηση λέγεται αυτό που ζεις.
Όμορφη είναι η βόλτα στο δειλινό, αγκαλιά με το ταίρι σου, αλλά περπάτησες ποτέ και μόνος εκεί, παρέα με τις φωνές σου; Μήπως γυρεύεις σκέφτομαι, οι αγκαλιές των άλλων να πνίξουν τα λόγια της σιωπής σου;
Όμορφο είναι το χέρι να σου κρατούν, ζεστασιά και συντροφικότητα αποπνέει. Πάρε όμως πρώτα τα χέρια τα δικά σου, και στο ύψος της καρδιάς απόθεσέ τα. Μην αισθανθείς άραγε την παγωνιά εκεί και στο χέρι το δανεικό ψάχνεις να τη ζεστάνεις;
Όμορφα γέρνει ο ήλιος στο βασίλεμά του, όταν μέσα από τα μάτια του συντρόφου σου τον αντικρίζεις. Αλλά πάντα θα απορώ! Δύει ποτέ του άσκημα, ή την ασκήμια της ψυχικής μου διάθεσης εκείνος καθρεφτίζει;
Όμορφη είναι σε όλα της τούτη η ζωή. Μόνο που εκεί έξω να μην την ψάχνεις την ομορφιά γιατί όποτε τη βρίσκεις, φευγαλέα θα γίνεται! Είναι τα μάτια που κοιτούν αυτά που φταίνε και όχι αυτό που βλέπεις!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου