Μπάρες με φουντουκοβούτυρο...!

 Υλικά:

- 4 κουταλιές της σούπας μέλι 

- 4 κουταλιές της σούπας φουντουκοβούτυρο

- 1 χούφτα φουντούκια και αμύγδαλα

- 1 χούφτα ποπ κορν

- 5 αποξηραμένα δαμάσκηνα

- 1 σοκολάτα κουβερτούρα 

Εκτέλεση:

- Περνάμε στο μούλτι τα φουντούκια, τα αμύγδαλα και το ποπ κορν

- Σε ένα μπολ ανακατεύουμε το μέλι, το φουντουκοβούτυρο και τα αλεσμένα φουντούκια, αμύγδαλα, ποπ κορν

- Τα τοποθετούμε σε μια λαδόκολλα και τα πιέζουμε καλά

- Κόβουμε τα δαμάσκηνα σε μικρά κομμάτια και τα τοποθετούμε πάνω στο μείγμα μας

- Λιώνουν την κουβερτούρα σε μπεν μαρι και καλύπτουμε την μπάρα μας

-  Βάζουμε την μπάρα μας στο ψυγείο και όταν παγώσει την κόβουμε σε κομμάτια

Ρυζόγαλο...!

 Υλικά:

- 1 1/2 λίτρο γάλα της αρεσκείας σας

- 6 κουταλιές της σούπας ρύζι basmati

- 6 κουταλιές της σούπας καστανή ζάχαρη

- 1 φακελάκι άνθος αραβοσίτου με γεύση λεμόνι

- κανέλα για το πασπάλισμα

Εκτέλεση:

- Σε μια κατσαρόλα βάζουμε το γάλα, το ρύζι και την ζάχαρη να βράσουν και ανακατεύουμε σε τακτά χρονικά διαστήματα.

- Μετά από 20 με 25 λεπτά που θα έχει ψηθεί το ρύζι, χαμηλώνουμε την φωτιά και προσθέτουμε το άνθος αραβοσίτου το οποίο το έχουμε ανακατέψει πολύ καλά σε ένα ποτήρι με λίγο νερό.

- Ανακατεύουμε συνεχόμενα μέχρι να πήξει η κρέμα μας. 

- Κατεβάζουμε την κατσαρόλα από την φωτιά, σερβίρουμε σε μπολάκια και πασπαλίζουμε με την κανέλα.

Το ρολόι της Τήνου...!

 Η Τήνος έχει κι μια άλλη πρωτοπορία στον ελληνικό χώρο! Ήταν ο δεύτερος τόπος, μετά την Αθήνα, που απέκτησε δημόσιο ρολόι στην Ελλάδα! Το 1814 ο Λόρδος Έλγιν χάρισε στην πόλη της Αθήνας ένα ρολόι που τοποθετήθηκε σε υψηλό πύργο. Ίσως ως εξιλέωση για το ανοσιούργημα που είχε διαπράξει. Λίγα χρόνια αργότερα και πριν το 1833 ένα άλλο ρολόι τοποθετήθηκε στο κωδωνοστάσιο του νεόδμητου ναού της Ευαγγελίστριας, Ο Τήνιος ιατρός Λάμπρος Απέργης το 1848 μας δίνει την περιγραφή του: «Εκ της νοτίας πλευράς του κωδωνοστασίου είναι προσηρτημένος ο πύργος του ωρολογίου, πάχος έχων το τέταρτον αυτού. Φθάνει δε μέχρι του πρώτου εξώστου του κωδωνοστασίου, λεχων ύψος 18 μέτρων. Αι ώραι δείκνυνται επί λευκού τετραγωνικού μαρμάρου. Δονούντος δε, δια της προσαρτήσεως βάρους τινός επί του μεγάλου κώδωνος, φθάνει ο ήχος όχι μόνον εις την πόλιν, αλλά και εις χωρία απέχοντα μιας ημισείας και επέκεινα ώρας» (Περιγραφή του εν τη νήσω Τήνω ευρισκομένου Ιερού της Ευαγγελιστρίας). Η εικόνα του ναού είναι απόσπασμα από τον πίνακα ης Εύρεσης του Γεωργίου Περίδη (1833).

Οι Κυκλάδες του Philippson...!

 O Alfred Philippson (1864 – 1953), εβραϊκής καταγωγής Γερμανός γεωλόγος και γεωγράφος, μελέτησε την Ιταλία, την Ελλάδα (Θεσσαλία, Πελοπόννησος και νησιά) και τη Μικρά Ασία, περιοχές για τις οποίες εξέδωσε μελέτες εξαιρετικού ενδιαφέροντος. Ανάμεσά τους και τη μελέτη «Beiträge zur Kenntnis der Griechischen Inselwelt» [Συμβολή στη γνωριμία των Ελληνικών νησιών] (Gotha, 1901). Η μελέτη αυτή αναφέρεται στις Κυκλάδες και Σποράδες και συνοδεύεται από δυο θαυμάσιους χάρτες. Οι χάρτες του Philippson χρησιμοποιήθηκαν αργότερα για την εκπόνηση ελληνικών (π.χ. στο έργο του Hiller von Gaertringen «Inscriptiones Cycladum» (1909) και στη Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια (1930). Εδώ σας παρουσιάζουμε τον γεωλογικό χάρτη της Τήνου. Να σημειωθεί ότι ο Γερμανός γεωλόγος κρατήθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης (1942 – 1945), αλλά κατάφερε να επιβιώσει.

Ο χάρτης της Νάξου σύμφωνα με τον Alfred Philippson στη Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια (1930).

Το πρώτο αυτοκίνητο στην Τήνο…!

 Ο πρώτος αμαξιτός δρόμος που ανοίχθηκε στην Τήνο ήταν εκείνος Πόλης – Αγίου Γιάννη στο Πόρτο το 1926 με ενέργειες του βουλευτή Κων. Αλαβάνου (οι κακιές γλώσσες μιλούσαν για κάποια Αλαβαναίϊκα χωράφια στον Άγιο Σώστη). Το 1929, όμως, άρχισε το πρόγραμμα εθνικής οδοποιΐας στην Τήνο (Πόλη – Μουντάδος – Καρυά – Τριπόταμος –Άγιος Νικήτας – Λουτρά). Έτσι βρήκε το τοπικό οδικό δίκτυο ο πόλεμος του 1940. Το πρώτο αυτοκίνητο μοιραίο ήταν να φέρει αναστάτωση. Να πώς περιγράφει την εμφάνισή του η εφημερίδα «Αναγέννησις» στο άρθρο της «Πώς περνάμε εις την Τήνον» (αρ. φ. 149 / 1036).

«Ήλθε και το πρώτον αυτοκίνητον του κ. Π. Παπαδοπούλου, το οποίον ήρχισε να κάμη την συγκοινωνίαν της Εθνικής οδού, και την οποίαν ακόμη δεν ετελείωσε η εταιρεία Αργυροπούλου. Ήρχισε την συγκοινωνίαν με το χωρίον Λουτρά αντί εισιτηρίου δραχμών 40 κατ’ άτομον μετ’ επιστροφής. Διάρκεια ταξειδίου 30 λεπτών. Τώρα που έκανε την εμφάνισί του εις τα χωριά και εις τα Λουτρά, σκεφθείτε την εντύπωσιν των ανθρώπων που πρώτην φοράν βλέπουν αυτοκίνητον. Τα παιδιά του χωριού το εκύτταζαν ως αξιοπερίεργον θέαμα. Υπάρχουν όμως και ηλικιωμένοι άνθρποι, οίτινες δεν έχουν εξέλθει ποτέ από τον τόπον μας. Οι δε χωρικοί με τα ζώα τους ευρίσκουν τον μπελά τους, όταν διασταυρώνονται με το «βουΐζον» αυτοκίνητον. Οπωσδήποτε η Τήνος απέκτησε συγκοινωνίαν αυτοκινήτου, θα είναι δε ευτύχημα να έλθη η ώρα της ενώσεως της Εθνικής οδού με την Εθνικήν οδόν Πανόρμου».

Το 1937 έφτασε και το πρώτο φορτηγό του Ανδριώτη από την Κώμη (πατέρα του αείμνηστου Τζωρτζίκου). Αρχικά προβλεπόταν η εθνική οδός να πάει Κώμη – Καλλονή και από εκεί Αγία Μαρίνα – Εξωμεριά). Τελικά, όμως, επικράτησε η λογική και στις 9.5. 1951 άρχισε από τον Άγιο Νικήτα η διάνοιξη του δρόμου προς την Εξωμεριά. Το τμήμα Υστέρνια –Πύργος είχε διανοιχτεί πριν τον πόλεμο.

Ήξερες εσύ... τα μυστήρια του πτι-μπερ;

Έχει 52 "δοντάκια" που αντιπροσωπεύουν τις εβδομάδες του χρόνου...

Οι 4 γωνίες αντιπροσωπεύουν τις εποχές...

Το μήκος του μπισκότου είναι 7 εκατοστά, όσες και οι μέρες της εβδομάδας...

Οι 24 μικρές τρύπες ταυτίζονται με τις 24 ώρες της ημέρας..

Το αγαπημένο μας μπισκότο από την παιδική μας ηλικία έχει κι αυτό τα μυστικά του!!!

Γ΄ Κυριακή των Νηστειών: Τι γιορτάζουμε την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως;

Η τρίτη Κυριακή των Νηστειών. Ονομάζεται Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως και εορτάζεται έκαστο έτος 28 ημέρες πριν το Πάσχα.    

Ονομάζεται Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως γιατί στην αγρυπνία ή στον Όρθρο αυτής της μέρας, μετά από τη μεγάλη Δοξολογία, ο Σταυρός μεταφέρεται σε μια σεμνή πομπή στο κέντρο του ναού και παραμένει εκεί όλη την υπόλοιπη εβδομάδα οπότε στο τέλος κάθε ακολουθίας γίνεται προσκύνηση του Σταυρού.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το θέμα του Σταυρού, που κυριαρχεί στην υμνολογία αυτής της Κυριακής, παρουσιάζεται όχι μέσα στο πλαίσιο του πόνου, αλλά της νίκης και της χαράς. 

Ποιο, όμως, είναι το νόημα όλων αυτών; Βρισκόμαστε στη μέση της Μεγάλης Σαρακοστής. Από τη μια πλευρά η φυσική και πνευματική προσπάθεια, αν είναι συστηματική και συνεχής, αρχίζει να μας γίνεται αισθητή, το φόρτωμα να γίνεται πιο βαρύ, η κόπωση πιο φανερή.Έχουμε ανάγκη από βοήθεια και ενθάρρυνση. Από την άλλη πλευρά, αφού αντέξουμε αυτή την κόπωση και έχουμε αναρριχηθεί στο βουνό μέχρι αυτό το σημείο, αρχίζουμε να βλέπουμε το τέλος της πορείας μας και η ακτινοβολία του Πάσχα γίνεται πιο έντονη.

Η Σαρακοστή είναι η σταύρωση του εαυτού μας, είναι η εμπειρία – περιορισμένη βέβαια – που αποκομίζουμε από την εντολή του Χριστού που ακούγεται στο ευαγγελικό ανάγνωσμα αυτής της Κυριακής: «όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθήτω μοι» (Μάρκ. 8,34). Αλλά δεν μπορούμε να σηκώσουμε το σταυρό μας και ν΄ ακολουθήσουμε το Χριστό αν δεν ατενίζουμε το Σταυρό που Εκείνος σήκωσε για να μας σώσει. Ο δικός Του Σταυρός, όχι ο δικός μας,είναι εκείνος που μας σώζει. Ο δικός Του Σταυρός είναι εκείνος που δίνει νόημα αλλά και δύναμη στους άλλους. Αυτό μας εξηγεί το συναξάρι της Κυριακής αυτής:

«Τη αυτή ημέρα Κυριακή τρίτη των Νηστειών, την προσκύνησιν εορτάζομεν του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού». Επειδή στη διάρκεια της νηστείας των σαράντα ημερών, κατά κάποιο τρόπο, και μείς σταυρωνόμαστε, νεκρωνόμαστε από τα πάθη, έχουμε την πίκρα της ακηδίας και της πτώσης, γι΄ αυτό υψώνεται ο τίμιος και ζωοποιός Σταυρός, για αναψυχή και υποστήριξή μας, μας θυμίζει τα πάθη του Κυρίου Ιησού Χριστού και μας παρηγορεί… Είμαστε σαν τους οδοιπόρους σε δύσκολο και μακρινό δρόμο που κατάκοποι, αν βρούν κάποιο ευσκιόφυλλο δένδρο κάθονται για λίγο ν΄αναπαυθούν και ανανεωμένοι συνεχίζουν το δρόμο τους. Έτσι και τώρα τον καιρό της νηστείας και στο δύσκολο ταξίδι της προσπάθειας, ο ζωηφόρος Σταυρός φυτεύτηκε στο μέσον του δρόμου από τους αγίους Πατέρες για να μας δώσει άνεση και αναψυχή, για να μας ενθαρρύνει στην υπόλοιπη προσπάθειά μας    

Με το ζωοποιό Σταυρό γλυκαίνει την πικρία που νοιώθουμε από τη νηστεία, μας ενισχύει στην πορεία μας στην έρημο έως ότου φτάσουμε στην πνευματική Ιερουσαλήμ με την ανάστασή Του… Επειδή ο Σταυρός λέγεται Ξύλον Ζωής και είναι εκείνο το ξύλο που φυτεύτηκε στον Παράδεισο, γι΄ αυτό και οι θείοι Πατέρες τοποθέτησαν τούτο στο μέσον της Σαρακοστής, για να μας θυμίζει του Αδάμ της ευδαιμονία και την πτώση του από αυτή να μας θυμίζει ακόμα ότι με τη συμμετοχή μας στο παρόν Ξύλο δεν πεθαίνουμε πια αλλά ζωογονούμαστε».