Ένα Πρωτομαγιάτικο Τηνιακό έθιμο...!

Παραμονή Πρωτομαγιάς σήμερα και όπως κάθε τέτοια μέρα, αργά το βράδυ, οι νέοι των χωριών της Τήνου θα πάνε και θα "κλέψουνε" τις γλάστρες από τα σπίτια του χωριού και θα τις στολίσουν στην αυλή της εκκλησίας...!

Την μέρα της Πρωτομαγιάς εκτός από το στεφάνι που θα φτιάξουμε θα πρέπει να πάμε και στην αυλή της εκκλησίας να βρούμε τις γλάστρες μας...!

Δυστυχώς δεν γνωρίζω από που προέρχεται αυτό το έθιμο παρόλα αυτά είναι ωραίο που αναβιώνετε μέχρι και τις μέρες μας...!

Η λέσχη Ελλάς, 1861, δημιούργημα του Πιέτρο Σαμπό...!

Την λέσχην καταυγάζουσιν ασετυλίνης κύμματα, η αίθουσά της, ως Εδέμ, εκ κάλλους απανθίζει, εντός της συναγείρονται χορευτικά αισθήματα, και προς χορόν πόθος ταχύς τα πλήθη ηλεκτρίζει...

Οι δύο Μάνες...!

Μ αργό το βήμα η Παναγιά,

κι αμέτρητο τον πόνο,

τη νύχτα από  τον Γολγοθά κατέβαινε και μόνο τον Ιωάννη πλάϊ της, μες στο σκοτάδι εκείνο κι οι πέτρες ανατρίχιαζαν στον μυστικό της θρήνο.

Γύρω τριγύρω σιγαλιά βουβός είναι ο δρόμος ,θαρρείς 

τον κόσμο νέκρωσε κάποιος μεγάλος τρόμος 

κι όσο βαδίζουν σαν σκιές στα άχαρα εκείνα μέρη

και μοιρολόγια η Παναγιά τα πιο όμορφα που ξέρει,

τα λέει κι ο αντίλαλος απ όπου κι αν διαβαίνει 

κάθε λουλούδι τρυφερό που βρίσκεται μαραίνει.

Πώς να μη κλάψει που έγινε γι αυτή σκοτάδι

η μέρα, κι αν ειν αυτός Θεάνθρωπος εκείνη ειν μητέρα .

Μα να που ακόμη μια φωνή λυπητερή την ερημιά 

ταράζει Αχ! Τι φωνή λυπητερή ποιος και γιατί στενάζει?

Ποιος σαν αυτή άλλος πονεί και μοιρολόγια λέει ,

μη του παιδιού της το χαμό κι άλλη μανούλα κλαίει ?

Ναι κάποια μάνα ειν αυτή που μοναχή στην άκρη 

απαρηγόρητα θρηνεί και χύνει μαύρο δάκρυ .

Και τούτη σαν την Μαριάμ τον γιό της έχει χάσει και δεν 

μπορεί τέτοιο χαμό ποτέ να τον ξεχάσει .

Η Μαριάμ τον Ιησού τον είδε σταυρωμένο και 

τούτη εδώ τον γιόκα της σε δένδρο κρεμασμένο.

Και κλαίει μα το κλάμα της δεν συγκινεί κανένα .

Νιώθει όμως τον πόνο της η Παναγιά η Παρθένα ,

που την ακούει και τραβά και πάει να την γνωρίσει 

λόγια αγάπης να της πεί να την παρηγορήσει .

Μ ένα γλυκό χαμόγελο συμπόνια γεμάτο ‘’Μάνα ‘’της κράζει 

‘’δύστυχη μην σέρνεσαι εδώ κάτω .Δεν είσαι μόνη που 

έχασες το φως  των ομματιών σου. Είμαι και γώ …μη δέρνεσαι ,ποιός ήταν πες μου ο γιός σου ?’’

Κι αυτή  δειλά σαν ένοχη της απαντά ¨Αδελφή μου ,Ιούδας ονομάζεται το σπλάχνο , το παιδί μου.

Μόνο μια μάνα, μόνο αυτή σ όλο τον κόσμο ξέρει πιο κοφτερό νιώθω στα σπλάχνα μου μαχαίρι.

Στους πέντε δρόμους ρίχτηκα ,παιδί μου σαν ζητιάνα ,αχ !κάλλιο να μην μ έσωζε Θέε μου να γίνω Μάνα .

Η Παναγιά κατάλαβε ,το γιό της ,τον γνωρίζει μα σαν Μητέρα του Χριστού δεν φεύγει ,δεν γογγύζει  .

Τον ιδικό της τον καημό ξεχνά την ώρα εκείνη και για την μάνα τώρα αυτή τα δάκρυα Της χύνει.

Σκύβει και την ασπάζεται ,χαϊδεύει τα μαλλιά της και την κρατάει 

αγκαλιά στα χέρια τα δικά της .

Της λέει λόγια της καρδιάς και την γλυκομερώνει ,της δίνει θάρρος ,δύναμη και πάνω την σηκώνει .

Ελα σε μένα σπίτι μου τη νύχτα να περάσεις .Εκεί και οι δυό τον πόνο μας το μητρικό να πούμε ,το δάκρυ μας να σμίξουμε και να προσευχηθούμε .

Η μια στης άλλης το πλευρό σκυφτές συλλογισμένες ,οι δυό μανάδες περπατούν αδελφαγκαλιασμένες .

Ο Ιησούς που σήμερα στο Γολγοθά κρεμάται   έδωσε τέτοια εντολή ‘’ΑΛΛΗΛΟΥΣ ΝΑ ΑΓΑΠΑΤΕ ‘’

Οι φωτογραφίες με αλμπουμίνα...!

Άποψη του λιμανιού της Σύρας. Αλμπουμίνα, περ. 1875. 

Στο σκίτσο, περιηγητής φωτογράφος της ίδιας περιόδου, φορτωμένος με τον εξοπλισμό του, που ζύγιζε περί τα 50 κιλά... Έτσι, για να σχηματίσουμε μία άποψη του πόσο "εύκολα" έβγαιναν οι φωτογραφίες με αλμπουμίνα...(φωτ. από τη συλλογή του δημοσιογράφου ΄Αλκη Ξανθάκη)

Εκδρομή από το Ναύπλιο στη Σύρο...!

Τον Ιούνιο του 1930 η Επιτροπή Τουρισμού της πόλης του Ναυπλίου διοργάνωσε μία μνημειώδη εκδρομή στην Τήνο, την Σύρο και την Δήλο με το πολυτελές ατμόπλοιο "ΛΕΩΝ". Της πολυπληθούς εκδρομής, που αριθμούσε περίπου 300 άτομα, επικεφαλείς ήταν ο Νομάρχης Αργολιδοκορινθίας και ο Δήμαρχος Ναυπλιέων.

Κατά την είσοδο του πλοίου στο λιμάνι της Ερμούπολης, πλήθος Συριανών είχε συγκεντρωθεί στον προβλήτα για να υποδεχθεί τους Ναυπλιείς εκδρομείς. Τότε, όμως, ένα τυχαίο γεγονός έκανε τους Ναυπλιείς να νιώσουν πολύ αμήχανα και περίεργα.

Συγκεκριμένα, οι Συριανοί είχαν αναρτήσει σ’ ένα μπαλκόνι ένα τεράστιο πανό, που έγραφε: "Καλώς ορίσατε Ναυπλιείς". 

Το πανό, όμως, βρισκόταν δίπλα στην επιγραφή καταστήματος, που πουλούσε χαλβαδόπιτες. Έτσι από μακριά φαινόταν ότι η λέξη χαλβαδόπιτες ήταν μέρος του πανό. 

Διαβάζοντας το οι Ναυπλιείς, κατά την είσοδο του πλοίου στο λιμάνι, νόμισαν ότι έγραφε “Καλώς ορίσατε Ναυπλιείς χαλβαδόπιτες”.

To τυχαίο αυτό γεγονός αρχικά προκάλεσε δυσάρεστη έκπληξη στους εκδρομείς, αφού νόμισαν ότι οι Συριανοί τους κορόιδευαν. Όταν όμως το πλοίο έφτασε κοντά στην προκυμαία του λιμανιού και διάβασαν καθαρά το πανό, ξέσπασαν σε γέλια για το περίεργο αυτό οπτικό παιχνίδι της τύχης. 

Οι εκδρομείς όταν αποβιβάστηκαν στο λιμάνι, έτυχαν της εγκαρδίου υποδοχής των Αρχών και των Συμβουλίων των Συλλόγων της Σύρου.

Το σχόλιο είναι από το site "Αργολικές Ειδήσεις" και η φωτογραφία από την εφημερίδα "Ναυπλιακή Ηχώ"...

Αδελφές του Ελέους στη Σύρο...!

Αδελφές του Ελέους της Σύρου με παιδιά στην αυλή του ιδρύματός τους, που έως το 1974 λειτουργούσε ως σχολείο, ορφανοτροφείο, οικοτροφείο και φροντιστήριο Γαλλικής Γλώσσας με την ονομασία «Άγιος Βικέντιος». 

Από το 1977, το κτήριο λειτουργεί ως στέγη ηλικιωμένων και μετονομάστηκε σε ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟ «ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΟΣ».

(πηγή ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΠΙΣΚΟΠΗ ΣΥΡΟΥ)

Απρίλιος 1942...!

Κατοχή και ο λιμός στη Σύρο καλά κρατεί, σκορπίζοντας τον θάνατο... κι όμως... το ιταλικό περιοδικό "Le vie d' Italia" αφιερώνει αρκετές σελίδες του στο νησί, χαρακτηρίζοντάς το "Στολίδι του Αιγαίου"...

Ο Κύριος Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος εκ Κρήτης...!

«Ο Κύριος Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος εκ Κρήτης, ετών 17, πατρός εμπόρου, διακούσας τα εν τω Γυμνασίω τούτω διδασκόμενα μαθήματα και την απολυτήριον δοκιμασίαν υποστάς, κρίνεται άξιος του βαθμού κάλλιστα (5 17/19) και της εις το Πανεπιστήμιον φοιτήσεως». 

Με ημερομηνία 18 Ιουνίου 1881 το "Βασιλικόν Γυμνάσιον" Σύρου έδινε το απολυτήριο σε έναν από τους μαθητές του, που αργότερα έμελλε να αλλάξει το πρόσωπο της Ελλάδας."

(πηγή Εspesso/15.12.2013)

Λουκούμια Σύρου και λουκούμια τύπου Σύρου...!

Τα λουκούμια Δημητρίου Αργουδέλη παράγονταν στη Σύρο στο διάστημα 1890 -1900. Οι Αργουδέληδες, με καταγωγή από τη Μυτιλήνη, μετά τη Σύρο, πήγαν στην Τήνο, απ΄όπου έφυγαν το 1905 και εγκαταστάθηκαν στα Καμίνια του Πειραιά, όπου μέχρι σήμερα παράγουν τον γνωστό χαλβά Αργουδέλη...

Τα λουκούμια τύπου Σύρου ΠΑΝΤΑΖ παράγονταν στην Θεσσαλονίκη (η εταιρεία παραγωγής δεν υφίσταται πλέον)...

Η πόλη και το λιμάνι της Σύρας στο Ελληνικό Αρχιπέλαγος...!

Από τους δύο λόφους του νησιού εμφανίζεται κατοικημένος μόνο αυτός της Άνω Σύρου...

Δημιουργός, σύμφωνα με την υπογραφή του στον πίνακα, ...JACKSON...

"Οι νεροκουβαλήτρες"...!

Μεταφορά νερού στην Άνω Σύρο το 1919...

Η φωτογραφία είναι του Γαλλοελβετού φιλέλληνα Φρεντερίκ (Φρεντ) Μπουασονά (1858 - 1946), ιδιαίτερα γνωστού για την εκτεταμένη φωτογράφιση του Ελλαδικού χώρου.

Στη δεκαετία 1910 -1920, περιηγήθηκε τις Κυκλάδες και την Κρήτη, μαζί με τον συνοδοιπόρο φίλο του Ντανιέλ Μπο - Μποβί, πρύτανη της Σχολής Καλών Τεχνών της Γενεύης και οι εξαιρετικές φωτογραφίες τους εκδόθηκαν το 1919, σε βιβλίο με τον τίτλο: "Des Cyclades en Crète au gré du vent".

Η Τήνος στην Αργολίδα...!

Η παρουσία Τηνιακών μαρμαράδων στην Αργολίδα καταγράφεται ήδη από το 1825 όταν τεχνίτες από την Τήνο επισκευάζουν το υδραγωγείο του Ναυπλίου. Λίγο αργότερα η παρουσία τους καταγράφεται στα κοιμητήρια του Ναυπλίου και του Άργους. Όμως άφησαν στον τόπο μας υπέροχα, κομψότατα κωδωνοστάσια. Στο Ναύπλιον του Αγίου Γεωργίου (ante 1834), του Αγίου Νικολάου (κατεδαφίστηκε) και της Παναγίας (1907). Στο Άργος στον Άγιο Πέτρο (κατέπεσε). Το τελευταίο ανήγειρε ο Πυργιανός Παρασκευάς Λυρίτης το 1879. Δυο πατρίδες ανταμώνουν στους δρόμους του μαρμάρου...

Τα κροκοδειλάκια της Δήλου...!

Ο Γάλλος βοτανολόγος Joseph Pitton de Tournefort (1656-1708) επιχείρησε ένα ταξίδι στην Ανατολή στην καμπή του 17ου προς τον 18ο αιώνα και μας άφησε ένα ιδιαιτέρως σημαντικό χρονικό (Relation d'un voyage du Levant) που εκδόθηκε μετά τον θάνατό του το 1717 στο Άμστερνταμ. Τον Δεκέμβριο του 1700 πέρασε από την Τήνο και ξεχειμώνιασε στη Μύκονο. Επισκέφθηκε τη Δήλο τρεις φορές. Οι συνεργάτες του μας άφησαν εξαιρετικά ακριβείς χάρτες (Τήνος, Μύκονος, κλπ). Όμως μου άρεσε το κροκοδειλάκι της Δήλου, το οποίο επιβιώνει ακόμη.. O σπουδαίος αυτός επιστήμονας σκοτώθηκε σε τροχαίο στο Παρίσι. Τον πάτησε μια άμαξα...

Ο Κολοκοτρώνης του Λύτρα...!

Το 1889, ο Πυργιανός Γεώργιος Κασδόνης (1850-1900) εξέδωσε σε δύο τόμους τα Απομνημονεύματα και τα Ανέκδοτα του Κολοκοτρώνη, αλλά και τα τραγούδια της γενιάς του. Δεν ξέρουμε αν ήταν η πρώτη εκδοτική του προσπάθεια ή η πρώτη ιστορική έκδοση. Όμως αντί να χρησιμοποιήσει μια οποιαδήποτε εικόνα του Γέρου του Μοριά –και υπήρχαν πολλές- ανέθεσε στον συγχωριανό του Νικηφόρο Λύτρα τη φιλοτέχνησή της. Ο Νικηφόρος ακολούθησε το επιβλητικό σχέδιο του Karl Krazeisen, αλλά άμβλυνε τα άγρια χαρακτηριστικά του πολέμαρχου. Ο Λύτρας, αλλά και άλλοι ζωγράφοι της εποχής, εικονογράφησαν σειρά βιβλίων και θα ήταν ευχής έργο κάποιος να τα αναζητήσει…

Ποια είναι άραγε η αξία του χρόνου...;

Για να καταλάβεις την αξία ενός ΧΡΟΝΟΥ, ρώτησε τον φοιτητή που έχασε το έτος του.

Για να καταλάβεις την αξία ενός ΜΗΝΑ, ρώτησε την μητέρα που γέννησε πρόωρα το μωρό της.

Για να καταλάβεις την αξία μιας ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ, ρώτησε τον αρχισυντάκτη ενός εβδομαδιαίου έντυπου.

Για να καταλάβεις την αξία μιας ΗΜΕΡΑΣ, ρώτησε τον διευθυντή μιας ημερήσιας εφημερίδας.

Για να καταλάβεις την αξία μιας ΩΡΑΣ, ρώτησε τους ερωτευμένους που περιμένουν για να συναντηθούν.

Για να καταλάβεις την αξία ενός ΛΕΠΤΟΥ, ρώτησε το άτομο που έχασε το τρένο.

Για να καταλάβεις την αξία ενός ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟΥ, ρώτησε το άτομο που μόλις απέφυγε το δυστύχημα.

Για να καταλάβεις την αξία ενός ΧΙΛΙΟΣΤΟΥ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟΥ, ρώτησε το άτομο που κέρδισε αργυρό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Αποθησαύρισε την κάθε στιγμή που έχεις. Και καν’ το περισσότερο, επειδή την μοιράζεις με κάποιον ιδιαίτερο άνθρωπο –αρκετά ιδιαίτερο ώστε να αξίζει να ξοδέψεις το χρόνο σου για αυτόν: τον εαυτό σου.

Η γνώμη μου ειναι, ότι θα πρέπει να αποθησαυρίζουμε την κάθε όμορφη στιγμή ,για να έχουμε μέσα μας μόνο όμορφα στοιχεία και γιατί σιγά-σιγά γίνονται στη ζωή μας και πιο σπάνια...!

Κρατήστε λοιπόν όμορφα συναισθήματα ,πράξεις αγάπης ,ηρεμίας,αισιοδοξίας ,γλυκά χαμόγελα .,και προπάντων τις εικόνες αγαπημένων σας προσώπων...

Από το Εξώμβουργο προς τα Λουτρά...!

Άλλη μία πεζοπορία...! Αυτή η διαδρομή ξεκινάει από το Εξώμβουργο και περνάει μέσα από τα χωριά Κουμάρο, Σκαλάδο, Κρόκο και καταλήγει στα Λουτρά...!