Ο γερο-δάσκαλος (Κων/νος Καρδαμίτσης) τους έλεγε «ορμητικούς», ενώ οι γείτονές τους Πυργιανοί «γιουρούκια» (άγριους, άξεστους). Όμως οι άνθρωποι αυτοί αποδείχτηκαν εξόχως δημιουργικοί, όταν είχαν εμπνευσμένη ηγεσία. Έτσι, το 1935, με την ενθάρρυνση του συντοπίτη τους γλύπτη Αντώνη Σώχου και του Συλλόγου Υστερνιωτών της Αθήνας, άρχισαν να κάνουν θαύματα…. Φύτεψαν 400 δένδρα σε ελάχιστο χρόνο… Είναι εκείνα που κόβουμε σήμερα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου