O τορπιλισμός του ευδρόμου «ΕΛΛΗ» συντάραξε βαθιά την κοινωνία της Τήνου. Το 1947 με πρωτοβουλία του αειμνήστου Στέφανου Παρίση, Αντιπροέδρου τότε του ΙΙΕΤ, έγινε ο «Οίκος του ΕΛΛΗ» στο συγκρότημα της Μεγαλόχαρης και την επόμενη χρονιά ο Μηχανικός του ΕΝ Κω/νος Σανταμούρης επινόησε πλωτή εξέδρα (έλαβε και πτυχίο ευρεσιτεχνίας), πάνω στην οποία θα στηνόταν μνημείο για το χαμένο άνανδρα εύδρομο. H εξέδρα θα ποντιζόταν πάνω από τον υγρό τάφο του σκάφους. Ο Σανταμούρης πήρε την έγκριση των συντοπιτών του και προσέφυγε στην Καλλιτεχνική Επιτροπή της Αδελφότητας για τα σχέδια του μνημείου. Δε γνωρίζουμε τη συνέχεια της πρωτοβουλίας του. Φαίνεται όμως πως η πρόταση ήταν πολύ τολμηρή για να υιοθετηθεί…
Η δεύτερη προσπάθεια, περισσότερο ρεαλιστική, αναλήφθηκε το 1949. Το μνημείο ανατέθηκε στον Υστερνιώτη μαρμαρογλύπτη Ιάκωβο Γ. Βιδάλη (1882-1968) και το σχέδιο εγκρίθηκε από το Αρχηγείο του ΠΝ. Συγκεντρώθηκαν χρήματα, στα οποία προστέθηκε η γενναία χορηγία του επίσης Υστερνιώτη Μιλτιάδη Δημητρακόπουλου (εγκαταστημένου στις ΗΠΑ). Θα τοποθετείτο στην ύφαλο, απέναντι από το καφενείου του Νάτσιου. Θα είχε σχήμα οβελίκου ύψους 6.5 μέτρων και την κορυφή του θα επέστεφε μαρμάρινος αετός. Ο μπάρμπα-Γιακουμής ήταν δεξιοτέχνης στους αετούς. Στα κατάλοιπα του Ιακώβου Βιδάλη βρέθηκε και το σχέδιο που δημοσιεύουμε. Πιθανότατα να αφορούσε το θυρεό στη βάση του οβελίσκου… Για άγνωστους λόγους μήτε κι αυτό το σχέδιο υλοποιήθηκε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου