Μόνη αλλά ζωντανή...!

Γιατί κάποιες σχέσεις ξεκινούν με τις καλύτερες προϋποθέσεις με τούλια, μεταξωτές κορδέλες, επίχρυσα μαχαιροπίρουνα, βαλς στο σαλόνι, φωτογραφίες στον πύργο του Άιφελ και καταλήγουν να τρώνε ο ένας από το βαζάκι του άλλου τα κατακάθια, εκείνα που έχουν απομείνει.Τα ψέμματα, τις διπροσωπίες, τις ψευτιές, τα κέρατα, τα χαστούκια, τα σπασμένα πιάτα, τα σπασμένα νεύρα, την ψυχή στη φορμόλη, τα αισθήματα στην κατάψυξη, μία μετέωρη τρέλα, δύο ξένοι σε ένα σπίτι, δύο φίδια σε ένα κρεβάτι... Δύο δηλητηριασμένα φίδια να μοιράζονται ένα μαξιλάρι...

Ποιος κοροϊδεύει ποιόν; 

Ποιος παίζει καλύτερο θέατρο;

Αυτός που κοροϊδεύει ή αυτός που κάνει πως δεν καταλαβαίνει; 

Για ποιόν θα κλείσει η αυλαία και το πλήθος θα είναι μαγεμένο από την υπέροχη ηθοποιία;

Γι αυτόν που χτυπάει η γι αυτόν που κάνει πως δεν πονά;

Είμαι πολύ ρομαντική για να κοιμάμαι με ένα βάτραχο και να τον βαφτίζω πρίγκιπα ώστε να ξεγελώ την πραγματικότητά μου για να ξεγελώ τον κόσμο γύρω μου, τους δικούς μου ανθρώπους, σε ψεύτικες ουτοπίες Ποτέ... μπουνιά στο μαχαίρι...μόνη πάντα ξανά και ξανά...είμαι πολύ ρεαλίστρια δεν μπορώ να ζω με ψευδαισθήσεις αν θα ξεγελάσω ποτέ κάτι σίγουρα δεν θα είναι ο εαυτός μου...Δεν έχω μάθει να μιλάω με νεκρούς να κοιμάμαι με νεκρούς να ξυπνάω με νεκρούς...Είναι πολύ μεγάλη η απόφαση να θέλεις να μείνεις ζωντανή...Μόνη αλλά ζωντανή...Ελεύθερη αλλά πραγματικά ελεύθερη από μία σχέση που τελικά δεν πήγε δεν πάει, από μία σχέση που δεν είχε να σου δώσει που σε άδειασε που δεν αναγνώριζες τον εαυτό σου που κάθε μέρα έψαχνες λόγο να κρατηθείς ζωντανή...γιατί ακόμα και τα παραμύθια που μας διάβαζαν σαν ήμασταν παιδιά ακόμα και αυτά είχαν τίτλους τέλους...που τόσο άδεια δεν είχες ξανανιώσει ποτέ και έπρεπε να έχεις και ενέργεια να παίξεις και την παράσταση του ότι είμαστε πολύ ευτυχισμένοι, είμαστε πολύ καλά, έχουμε βρει το κόλπο που εσείς δεν βρήκατε, κοιτάξτε μας...Και ο καθρέφτης σου γελούσε γελούσε γελούσε που στο τέλος από το πολύ το γέλιο δάκρυσε...

Για πόσα χρόνια ακόμα μπορείς να κάνεις τεχνικές αναπνοές πάνω από ένα σαπισμένο σώμα επειδή δεν μπορείς να δεχθείς το τέλος;

Για πόσα χρόνια ακόμα θα βλέπεις την εποχή των παγετώνων και θα περιμένεις να λιώσουν οι πάγοι να δεις ανθισμένες τριανταφυλλιές και χρυσάνθεμα;