Οι δύο Μάνες...!

Μ αργό το βήμα η Παναγιά,

κι αμέτρητο τον πόνο,

τη νύχτα από  τον Γολγοθά κατέβαινε και μόνο τον Ιωάννη πλάϊ της, μες στο σκοτάδι εκείνο κι οι πέτρες ανατρίχιαζαν στον μυστικό της θρήνο.

Γύρω τριγύρω σιγαλιά βουβός είναι ο δρόμος ,θαρρείς 

τον κόσμο νέκρωσε κάποιος μεγάλος τρόμος 

κι όσο βαδίζουν σαν σκιές στα άχαρα εκείνα μέρη

και μοιρολόγια η Παναγιά τα πιο όμορφα που ξέρει,

τα λέει κι ο αντίλαλος απ όπου κι αν διαβαίνει 

κάθε λουλούδι τρυφερό που βρίσκεται μαραίνει.

Πώς να μη κλάψει που έγινε γι αυτή σκοτάδι

η μέρα, κι αν ειν αυτός Θεάνθρωπος εκείνη ειν μητέρα .

Μα να που ακόμη μια φωνή λυπητερή την ερημιά 

ταράζει Αχ! Τι φωνή λυπητερή ποιος και γιατί στενάζει?

Ποιος σαν αυτή άλλος πονεί και μοιρολόγια λέει ,

μη του παιδιού της το χαμό κι άλλη μανούλα κλαίει ?

Ναι κάποια μάνα ειν αυτή που μοναχή στην άκρη 

απαρηγόρητα θρηνεί και χύνει μαύρο δάκρυ .

Και τούτη σαν την Μαριάμ τον γιό της έχει χάσει και δεν 

μπορεί τέτοιο χαμό ποτέ να τον ξεχάσει .

Η Μαριάμ τον Ιησού τον είδε σταυρωμένο και 

τούτη εδώ τον γιόκα της σε δένδρο κρεμασμένο.

Και κλαίει μα το κλάμα της δεν συγκινεί κανένα .

Νιώθει όμως τον πόνο της η Παναγιά η Παρθένα ,

που την ακούει και τραβά και πάει να την γνωρίσει 

λόγια αγάπης να της πεί να την παρηγορήσει .

Μ ένα γλυκό χαμόγελο συμπόνια γεμάτο ‘’Μάνα ‘’της κράζει 

‘’δύστυχη μην σέρνεσαι εδώ κάτω .Δεν είσαι μόνη που 

έχασες το φως  των ομματιών σου. Είμαι και γώ …μη δέρνεσαι ,ποιός ήταν πες μου ο γιός σου ?’’

Κι αυτή  δειλά σαν ένοχη της απαντά ¨Αδελφή μου ,Ιούδας ονομάζεται το σπλάχνο , το παιδί μου.

Μόνο μια μάνα, μόνο αυτή σ όλο τον κόσμο ξέρει πιο κοφτερό νιώθω στα σπλάχνα μου μαχαίρι.

Στους πέντε δρόμους ρίχτηκα ,παιδί μου σαν ζητιάνα ,αχ !κάλλιο να μην μ έσωζε Θέε μου να γίνω Μάνα .

Η Παναγιά κατάλαβε ,το γιό της ,τον γνωρίζει μα σαν Μητέρα του Χριστού δεν φεύγει ,δεν γογγύζει  .

Τον ιδικό της τον καημό ξεχνά την ώρα εκείνη και για την μάνα τώρα αυτή τα δάκρυα Της χύνει.

Σκύβει και την ασπάζεται ,χαϊδεύει τα μαλλιά της και την κρατάει 

αγκαλιά στα χέρια τα δικά της .

Της λέει λόγια της καρδιάς και την γλυκομερώνει ,της δίνει θάρρος ,δύναμη και πάνω την σηκώνει .

Ελα σε μένα σπίτι μου τη νύχτα να περάσεις .Εκεί και οι δυό τον πόνο μας το μητρικό να πούμε ,το δάκρυ μας να σμίξουμε και να προσευχηθούμε .

Η μια στης άλλης το πλευρό σκυφτές συλλογισμένες ,οι δυό μανάδες περπατούν αδελφαγκαλιασμένες .

Ο Ιησούς που σήμερα στο Γολγοθά κρεμάται   έδωσε τέτοια εντολή ‘’ΑΛΛΗΛΟΥΣ ΝΑ ΑΓΑΠΑΤΕ ‘’