Τρίτη 31 Ιουλίου 2018

Βιβλία που έγιναν επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές...!

«Ο κήπος με τα αγάλματα» - Ελένη Σαραντίτη – Παναγιώτου

Το είδαμε στην ΕΡΤ το 1981. Η μουσική των τίτλων έναρξης του Σταμάτη Σπανουδάκη έχει σημαδέψει όσους σήμερα είναι άνω των 35. Οι φάτσες των πιτσιρικάδων που πρωταγωνιστούσαν σε ένα δυνατό αληθινό παραμύθι θύμιζαν λίγο… εμάς. Τα δικά μας καλοκαίρια. Τη σκηνοθεσία της παιδικής σειράς που απευθυνόταν σε ενηλίκους υπέγραφε ο Παντελής Βούλγαρης, την παραγωγή ο «Παραμυθάς», Νίκος Πιλάβιος και μεταξύ των πρωταγωνιστών ο αξεπέραστος Μίμης Φωτόπουλοςκαι η πάντα γλυκιά Ειρήνη Κουμαριανού.


«Οι φρουροί της Αχαΐας» - Τάσος Αθανασιάδης
Το είδαμε στο Mega το 1992. Το κανάλι με τη σκηνοθετική υπογραφή του Γιάννη Διαμαντόπουλου και με ένα εξαιρετικό καστ ηθοποιών αναλαμβάνει τη διασκευή του ομώνυμου βιβλίου του ακαδημαϊκούΤάσου Αθανασιάδη. Άννα Συνοδινού, Μιμή Ντενίση, Στράτος Τζώρτζογλου, Βλαδίμηρος Κυριακίδης, Χριστόφορος Παπακαλιάτης (σε πρώτη εμφάνιση) και μια σειρά ακόμη κορυφαίων Ελλήνων ηθοποιών αποδεικνύουν ότι η λογοτεχνία χωράει στην τηλεόραση και παράγουν 40 επεισόδια υψηλής ποιότητας ηθογραφίας.

«Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά» - Κώστας Μουρσελάς
Το είδαμε το 1992 στον ΑΝΤ1. Και πειστήκαμε ότι κάπως έτσι είναι οι τέλειες τηλεοπτικές δουλειές: ένα δυνατό, ταξιδιάρικο βιβλίο, καλοί ηθοποιοί – Γιώργος Μιχαλακόπουλος, Ηλίας Λογοθέτης, Βέρα Κρούσκα, Γιώργος Νινιός, Κώστας Αρζόγλου, Καριοφυλλιά Καραμπέτη, κ.α – τραγούδι έναρξης από τον Γιώργο Νταλάρα, σοβαρό σενάριο και στη σκηνοθεσία ο Κώστας Κουτσομύτης. Συν το ότι ήταν η πρώτη ελληνική σειρά ιδιωτικού καναλιού που θεωρήθηκε ως η ακριβότερη των μέχρι τότε δεδομένων και έπεισε πολλούς ότι κάπως έτσι, ακριβή μεν, ποιοτική δε, θα ήταν και η συνέχεια.

«Η αγάπη άργησε μια μέρα» - Λιλλή Ζωγράφου
Το είδαμε στην ΕΤ1 το 1997. Ο Κώστας Κουτσομύτης στην εξαιρετική σκηνοθεσία, η Καριοφυλλιά Καραμπέτη, η Τάνια Τρύπη, η Πέγκυ Τρικαλιώτη, η Μαρίνα Ψάλτη και η Αφροδίτη Γρηγοριάδηστους πρωταγωνιστικούς ρόλους μιας σκληρής ιστορίας γυναικών στα χρόνια του πολέμου, έτσι όπως την εμπνεύστηκε η Λιλλή Ζωγράφου. Στα τηλεοπτικά βραβεία εκείνης της χρονιάς η σειρά αποσπά βραβεία, αποδεικνύοντας ότι οι τηλεθεατές επιβραβεύουν τις καλές δουλειές, ακόμη κι όταν το περιεχόμενο προβληματίζει και στενοχωρεί ακριβώς όπως οι περισσότερες θεματικές της λογοτεχνίας.

«Η Αίθουσα του Θρόνου» - Τάσος Αθανασιάδης
Το είδαμε στο Mega το 1998. Πάλι από τον βραβευμένο και πολυμεταφρασμένο ακαδημαϊκό Τάσο Αθανασιάδη που εμπνέει μία από τις πιο ακριβές τηλεοπτικές παραγωγές στην Ελλάδα. (Ο «μύθος» θέλει το κάθε ένα από τα 26 επεισόδια της σειράς να στοιχίζουν γύρω στο 1 εκ. δρχ.!). Και κάπως έτσι κάνει εντυπωσιακό ντεμπούτο η Μαρία Ναυπλιώτου και αξέχαστο φινάλε ο κορυφαίος Έλληνας κωμικός Νίκος Ρίζος, ο οποίος πεθαίνει την ίδια μέρα με το μεγάλο φινάλε της σειράς. Άλέκος Αλεξανδράκης, Ρένη Πιττακή, Άρης Λεμπεσόπουλος, Αλέκος Συσσοβίτης και πολλοί ακόμη συμπληρώνουν ένα απαιτητικό καστ.

«Ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα» - Μάιρα Παπαθανασοπούλου
Το είδαμε το 1999 στον Alpha. Για κάποιο λόγο, η ιστορία μιας γυναίκας που ζει έναν αδιέξοδο γάμο και δεν βρίσκει ευτυχία ούτε στον εραστή και πατέρα του παιδιού της, θεωρείται έξοχη ιδέα για τηλεοπτική σειρά. «Ντύνεται» μουσικά με το υπέροχο τραγούδι που ερμηνεύει η Γλυκερία και το τηλεοπτικό κοινό βλέποντας τη Μαρία Τζομπανάκη να παιδεύεται ανάμεσα στον Δάνη Κατρανίδη και τον Δημήτρη Λιγνάδη επικροτεί την επιλογή του καναλιού.

«Οι μάγισσες της Σμύρνης» - Μάρα Μεϊμαρίδη
Το είδαμε στο Mega το 2005. Ένα bestseller της αποκαλούμενης γυναικείας λογοτεχνίας, αφού κάνει τον απαραίτητο θόρυβο στις προθήκες των βιβλιοπωλείων, βρίσκει τη θέση του στη τηλεόραση. Με ακριβά γυρίσματα, συναρπαστική πλοκή που εκτυλίσσεται μεταξύ του «σήμερα» και της ξελογιάστρας Σμύρνης του 1887, η Φιλαρέτη Κομνηνού, η Μαρία Τζομπανάκη και η Μαρίνα Καλογήρου με δεκάδες άλλους ταλαντούχους αναλαμβάνουν να εξηγήσουν γιατί μια ιστορία με ξόρκια, μαντζούνια και γητείες μιας άλλης εποχής έπρεπε να γίνει και τηλεοπτική σειρά και το καταφέρνουν άριστα. Τη σκηνοθεσία υπογράφει και πάλι ο Κώστας Κουτσομύτης.

«Το 10» - Μίτια Καραγάτσης
Το είδαμε στον Alpha το 2007. Και θυμηθήκαμε από τι υλικά είναι φτιαγμένες οι καλές τηλεοπτικές δουλειές. Από θεατρικούς ηθοποιούς αξιώσεων, όπως ο Δημήτρης Καταλειφός η Ρένη Πιττακή, η Ελένη Κοκκίδου και πολλοί ακόμη ταλαντούχοι ηθοποιοί της γενιάς μας που μπήκαν στο πνεύμα των ταξικών συγκρούσεων που μαίνονται στα παλιά οινοποιεία του πλούσιου Καλογερά και έδωσαν μια άψογη τηλεοπτική δουλειά, βασισμένη σε ένα ημιτελές πλην αριστουργηματικό μυθιστόρημα.

«Γιούγκερμαν» - Μίτια Καραγάτσης

Το είδαμε στον ΑΝΤ1 το 2007. Βασισμένο, επίσης σε μυθιστόρημα του Καραγάτση, η σειρά επιχειρεί να προσεγγίσει τη θυελλώδη ζωή του Φιλανδού αξιωματικού του τσαρικού στρατού, Βάσια Κάρλοβιτς Γιούγκερμαν, που υποδύεται ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης. Βέβαια, παρά τα ακριβά γυρίσματα σε Κωνσταντινούπολη, Αγία Πετρούπολη, Βιέννη και Γκρενόμπλ και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των ηθοποιών – μεταξύ των οποίων η Φιλαρέτη Κομνηνού, η Ταμίλα Κουλίεβα, η Φαίη Ξυλά, η Ζέτα Μακρυπούλια και πολλοί και ταλαντούχοι ακόμη το κανάλι «αποσύρει» τη σειρά, λόγω χαμηλής – τότε – τηλεθέασης.

«Το Νησί» - Victoria Hislop
Το είδαμε το 2010 στο Mega. Η Victoria Hislop «συναντά» τη Μιρέλλα Παπαοικονόμου και η δεύτερη αναλαμβάνει να κάνει σενάριο ικανό να «θρέψει» 26 επεισόδια το 512 σελίδων βιβλίο της. Το αποτέλεσμα ανταμείβει και τους πιο απαιτητικούς. Η Σπιναλόγκα, νησί μαρτυρίων για ασθενείς με Νόσο του Χάνσεν, «αναβιώνει» ακριβώς έτσι όπως υπήρξε από το 1939 έως το 1957 και ταλαντούχοι ηθοποιοί – Στέλιος Μάινας, Κατερίνα Λέχου, Γιάννης Στάνκογλου, Αιμίλιος Χειλάκης, Γιούλικα Σκαφιδά, Αλέξανδρος Λογοθέτης, Ευγενία Δημητροπούλου, κ.α- χαρίζουν δυνατές τηλεοπτικές στιγμές και συμμετέχουν στην πιο ακριβή τηλεοπτική σειρά της τελευταίας 10ετίας με κόστος 150.000 ευρώ ανά επεισόδιο.

Η Παρθένο Μαρία με το νεκρό Χριστό ξαπλωμένο στα γόνατά της...!

Η Πιετά δείχνει την Παρθένο Μαρία με το νεκρό Χριστό ξαπλωμένο στα γόνατά της. Ένα έργο που κόβει την ανάσα, φτιαγμένο από έναν καλλιτέχνη μόλις είκοσι τριών χρονών. Χάρη στη λεπτότητα του γλυπτού έχουμε την αίσθηση ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ύφασμα και όχι σε μάρμαρο. Οι πτυχές του μανδύα της Μαρίας μοιάζουν ανάλαφρες, έτοιμες να παρασυρθούν από το αεράκι. Κοιτάξτε προσεκτικά τη λωρίδα στο μανδύα της Παρθένου Μαρίας. Θα δείτε την υπογραφή του Μιχαήλ Άγγελου.
Όταν αυτή η Πιετά τοποθετήθηκε στον Άγιο Πέτρο της Ρώμης, στα 1497, κανείς δεν πίστευε ότι ο δημιουργός της ήταν ένας καλλιτέχνης τόσο νέος όσο ο Μιχαήλ Άγγελος. Λέγεται ότι ο Μιχαήλ Άγγελος θύμωσε τόσο πολύ, που μπήκε κρυφά στην εκκλησία του Αγίου Πέτρου, μέσα στη νύχτα, για να σκαλίσει το όνομά του στη λωρίδα του μανδύα της Μαρίας. Είναι το μόνο έργο που υπέγραψε ποτέ..


Η Αλήθεια και Το Ψέμα...!

Ένας θρύλος του 19ου αιώνα λέει ότι η Αλήθεια και το Ψέμα συναντήθηκαν κάποτε. Το Ψέμα καλημέρισε την Αλήθεια της είπε «Ωραία μέρα σήμερα». Η Αλήθεια για να βεβαιωθεί κοίταξε γύρω και τον ουρανό και όντως η μέρα ήταν ωραία.
Περπάτησαν για λίγο ώσπου έφτασαν σε ένα μεγάλο πηγάδι γεμάτο νερό. Το Ψέμα βούτηξε το χέρι του στο νερό και γυρίζοντας στην Αλήθεια της είπε «Ωραίο και ζεστό το νερό. Θες να κολυμπήσουμε μαζί»? Και πάλι η Αλήθεια ήταν καχύποπτη. Δοκίμασε όμως με το χέρι της το νερό και πράγματι ήταν ζεστό. Μπήκαν λοιπόν και οι δυο τους στο νερό και κολυμπούσαν για αρκετή ώρα, όταν ξαφνικά το Ψέμα, βγήκε από το πηγάδι, φόρεσε τα ρούχα της Αλήθειας και εξαφανίστηκε.
Η Αλήθεια θυμωμένη βγήκε γυμνή τρέχοντας παντού ψάχνοντας για το Ψέμα να πάρει τα ρούχα της. Ο κόσμος που την έβλεπε γυμνή, γύριζε το βλέμμα του αλλού είτε από ντροπή είτε από θυμό. Η φτωχή Αλήθεια ντροπιασμένη γύρισε στο πηγάδι και χώθηκε εκεί για πάντα.
Έκτοτε το Ψέμα γυρίζει ανενόχλητο ντυμένο σαν Αλήθεια ικανοποιώντας τα τερτίπια του κόσμου, ο οποίος με κανένα τρόπο δεν θέλει να δει τη γυμνή Αλήθεια.



(Ο πίνακας με την Αλήθεια να βγαίνει από το πηγάδι είναι του Γάλλου Jean-Léon Gérôme, 1896)

Δευτέρα 30 Ιουλίου 2018

Αν ξαναζούσα, θα ήθελα να κάνω πράγματα που αρέσουν σ' εμένα,όχι στους άλλους...!

Από τον P. Andreas Konanos
Σίγουρα ο Θεός δεν θέλει να διαλυθούμε ούτε να χωρίσουμε. Πρακτικά: Να παρακαλάμε τον Θεό να μας φωτίζει. Καθένας να το ζητά για τον εαυτό του. «Κύριε, βοήθησέ με να πάω στον Παράδεισο. Και να διορθώσω αυτά που πρέπει να διορθώσω στον εαυτό μου, αν είναι κάτι που δεν κάνω σωστά». Ολα να πάνε καλά στη ζωή σου. Και να σωθεί ο γάμος σου, που μερικές φορές κλονίζεται και σε πιάνει τρέλα, και το διαζύγιο φαντάζει ως η καλύτερη λύση επείγουσας ανάγκης. Κάνε θερμή προσευχή για ενότητα, αγάπη και αλλαγή. Και θα ακούσει ο Θεός αυτή την προσευχή σου. Αυτό εύχομαι.
Ζήσε! Διάβασα αυτές τις ημέρες κάτι που με άγγιξε. Για μια κυρία που εργαζόταν και είχε αφιερώσει τη ζωή της στη φροντίδα ανθρώπων που βρίσκονταν στο τελευταίο στάδιο της ζωής τους, λίγο προτού φύγουν απ' αυτό τον κόσμο. Πολλές ήταν οι φορές που ήρθε σε επαφή με παππούδες και γιαγιάδες λίγο προτού ξεψυχήσουν. Μίλησε μαζί τους αυτή την τόσο ιδιαίτερη στιγμή του τέλους τους και έμαθε μεγάλα μυστικά της ζωής τους. Διότι εκείνη τη στιγμή οι ετοιμοθάνατοι άνοιγαν την καρδιά τους κι έλεγαν μεγάλες αλήθειες.
Ρώτησε, λοιπόν, αρκετούς: «Πες μου, για ποια πράγματα μετάνιωσες στη ζωή σου; Κι αν σου δινόταν η ευκαιρία να ξαναζήσεις, τι θα έκανες;» Ενενήντα τοις εκατό και παραπάνω των παππούδων και των γιαγιάδων που ήταν έτοιμοι να φύγουν απ' τον κόσμο αυτό ξέρεις για ποιον λόγο μετάνιωσαν; Μετάνιωσαν διότι δεν έζησαν τη ζωή τους, αλλά έζησαν τη ζωή κάποιων άλλων. Μετάνιωσαν διότι δεν εκπλήρωσαν την προσωπική επιθυμία της καρδιάς τους. Και διότι δεν ικανοποίησαν τους βαθύτατους, δικούς τους, προσωπικούς πόθους. «Δεν έζησα τη δική μου ζωή. Εζησα τη ζωή που ζήτησαν οι άλλοι να ζήσω. Αυτοί οι άλλοι ήταν ο πατέρας μου, η μάνα μου, η κοινωνία, άλλοι άνθρωποι, το καθεστώς, το κατεστημένο, άνθρωποι που βρέθηκαν κοντά μου και με καταπίεσαν. Ολοι αυτοί τσάκισαν τα όνειρά μου και δεν άφησαν τις ελπίδες και τα προσωπικά μου σχέδια να ανθήσουν. Αυτό έχω μετανιώσει. Αν ξαναζούσα, θα ήθελα να ζήσω την προσωπική μου ζωή και να κάνω πράγματα που αρέσουν σ' εμένα.
Πάντα ήθελα να ταξιδεύω, αλλά δεν το 'κανα! Διότι μια ζωή έλεγα στον εαυτό μου: "Οχι, πρέπει να γίνεσαι θυσία για τους άλλους". Ηθελα να χαρώ κάποιες μικρές προσωπικές χαρές, μα έλεγα: "Οχι, πρέπει να ζεις μέσα στην ταλαιπωρία, για χάρη των άλλων".
Με τις δηλώσεις τους αυτές οι ετοιμοθάνατοι μας έδειξαν μια πραγματικότητα: Ο άνθρωπος είναι πλασμένος εν τέλει για να χορταίνει από ευτυχία και χαρά. Κι αν αυτό δεν γίνεται, τελικά μαραζώνει.
Μια απαραίτητη διευκρίνιση: Η χαρά κρύβεται μέσα στην αγάπη και τη θυσία. Οντως. Αλλο όμως εκούσια θυσία κι άλλο καταναγκασμός. Αλλο αυτοθυσία κι άλλο αυτοκτονία.
Αυτοί οι άνθρωποι έδειξαν ότι, στην πραγματικότητα, είχαν αυτοκτονήσει. Πώς αλλιώς να ονομάσουμε αυτό που έκαναν μια ζωή; Σκότωσαν τα όνειρά τους, μαράζωσαν την ψυχή τους. Γι' αυτό στο τέλος είπαν: «Μετάνιωσα που δεν έζησα τη ζωή μου».

Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου 
«Ολα του γάμου δύσκολα...» των εκδόσεων Αθως
Φωτογραφία του χρήστη Ορθόδοξη Αλήθεια.

Κυριακή 22 Ιουλίου 2018

Μιχαήλ Μάντακας: Ένας υπέροχος άνθρωπος και γιατρός...!

Μπορεί να κοντεύει σχεδόν ένας χρόνος από τότε που έφυγε για την γειτονιά των αγγέλων παρόλα αυτά δεν θα μπορούσα να μην κάνω μία μικρή αναφορά στο όνομα του...

Πριν λίγες ημέρες έμαθα πως δυστυχώς ένας τόσο υπέροχος άνθρωπος και γιατρός δεν είναι πλέον κοντά μας...

Ο κύριος Μάντακας ήταν ένας από τους καλύτερους παιδοκαρδιολόγους αυτής της χώρας... Τους ασθενείς του ποτέ δεν τους κοίταξε ως ασθενείς... Ποτέ δεν τους αντιμετώπισε διαφορετικά σε σχέση με κάποιον άλλο που δεν είχε τίποτα... Ενδιαφερόταν τόσο πολύ για αυτούς λες και ήταν η οικογένειά του... Οι ασθενείς του του δίνανε ζωή... Ειδικά όταν έχεις να κάνεις με παιδιά που ένα μόνο χαμόγελό τους αρκεί για προσπαθήσεις να κάνεις ότι καλύτερο μπορείς για αυτά...

Δεν θα ξεχάσω ποτέ πως όταν πήγαινα να τον επισκεπτώ τότε που ήμουν μικρή με ρώτησε με πολύ ενδιαφέρον τι κάνω και πως τα πηγαίνω στο σχολείο και όταν του έλεγα ότι έχω ένα θέμα με τα μαθηματικά μου εξηγούσε με πολύ υπομονή πως να λύνω τις ασκήσεις...

Ακόμα και μετά όταν τελείωσα το σχολείο νοιαζόταν για το τι κάνω στην ζωή μου... Αλλά κυρίως χαιρόταν που το οποίο πρόβλημα που είχα δεν επιρρέαζε την ζωή μου και πως όλα πήγαιναν καλά...

Πιστεύω πως όλοι οι ασθενείς του θα έχουν να θυμούνται κάτι καλό από εκείνον... Το κύριο πράγμα που όμως που δεν πρέπει να ξεχάσουμε ποτέ είναι πως πολλοί από εμάς του χρωστάμε την ίδια μας την ζωή γιατί αν δεν ήταν εκείνος δεν θα ήμασταν και εμείς...

Ευτυχώς πρόλαβα πριν 2 χρόνια να του πω ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ που ήταν δίπλα μου 25 ολόκληρα χρόνια και για όλα αυτά που έχει κάνει για εμένα...!

Καλό Παράδεισο να έχει...!


Τρίτη 10 Ιουλίου 2018

Το Πορτρέτο των Μηνών: Ιούλιος

Ο έβδομος μήνας του Γρηγοριανού Ημερολογίου, με διάρκεια 31 ημερών. Πήρε το όνομά του από τον Ιούλιο Καίσαρα, δημιουργό του Ιουλιανού Ημερολογίου.
Αρχικά ήταν ο πέμπτος μήνας του Ρωμαϊκού Ημερολογίου, εξού και η ονομασία του Quintilis (Πέμπτος). Με την προσθήκη των μηνών Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου από τον Νουμά Πομπίλιο, έγινε ο έβδομος μήνας του Ρωμαϊκού Ημερολογίου. Ιούλιος ονομάσθηκε με πρόταση του Μάρκου Αντωνίου, που αποδέχθηκε η Ρωμαϊκή Σύγκλητος μετά τη δολοφονία του Ιουλίου Καίσαρα.
Στην Αρχαία Ρώμη γιορτάζονταν:
  • Οι Nonae Caprotinae ή Caprotinia, προς τιμή της Ήρας, με γιορτές που συμμετείχαν μόνο γυναίκες (οι Ρωμαίες πατρίκιες με τις σκλάβες τους).
Στην Αρχαία Αθήνα ο Ιούλιος αντιστοιχούσε με τo δεύτερο δεκαπενθήμερο του μήνα Σκιροφοριώνα και το πρώτο δεκαπενθήμερο του μήνα Εκατομβαιώνα. Ο Σκιροφοριών ήταν ο τελευταίος μήνας του έτους και ο Εκατομβαιών ο πρώτος. Στο διάστημα αυτό στην Αθήνα γιορτάζονταν τα:
  • Διισωτήρια στον Πειραιά, προς τιμή του Διός Σωτήρος και της Αθηνάς Σώτειρας, με ταυροθυσίες και λεμβοδρομίες.
  • Διισωτήρια στην Αθήνα, την τελευταία μέρα του έτους (χονδρικά 14 Ιουλίου), με προσφορά θυσίας στον Δία και παρουσίαση των νέων αρχόντων που είχαν προκύψει κατόπιν κληρώσεως από τους Αθηναίους πολίτες και θα αναλάμβαναν την εξουσία από την επομένη.
  • Εκατόμβαια, προς τιμή του Απόλλωνα, όπου θυσιάζονταν «εκατόμβες» ζώων.
  • Ηράκλεια, προς τιμή του Ηρακλή, με αγώνες στην πεδιάδα του Μαραθώνα.
  • Κρόνια, προς τιμή του Κρόνου.
Στην αγροτική Ελλάδα ο Ιούλιος ονομάζεται:
  • Αλωνάρης, Αλωνιστής, Αλωνητής, Αλωνητής, Αλωνιάτης και Αλωνεύτης, διότι την εποχή αυτή γίνεται το αλώνισμα των δημητριακών.
  • Στα ορεινά της πατρίδας μας συναντάται και με την ονομασία Θεριστής, καθώς λόγω των ψυχρού κλίματος ο θερισμός γίνεται τον Ιούλιο.
  • Στη Ρόδο τον ονομάζουν και Φουσκομηνά ή Χασκομηνά, επειδή αρχίζουν φουσκώνουν ή να χάσκουν τα σύκα, δηλαδή να ωριμάζουν και να ανοίγουν.
  • Στη Νάξο και τη Χίο ο Ιούλιος αναφέρεται και ως Γυαλιστής, επειδή ωριμάζουν τα σταφύλια και γυαλίζει η ρώγα τους.
  • Δευτερόλης ή Δευτερογιούλης, επειδή είναι ο δεύτερος μήνας του καλοκαιριού.
  • Αηλιάς ή Αηλιάτης, λόγω της γιορτής του Προφήτη Ηλία στις 20 Ιουλίου.
Μεγάλες θρησκευτικές γιορτές του μήνα:
  • Αγίων Αναργύρων, Κοσμά και Δαμιανού, ιατρών που εξασκούσαν αφιλοκερδώς το επάγγελμά τους (1 Ιουλίου)
  • Αγίας Κυριακής (7 Ιουλίου), προστάτιδας ανθρώπων και ζώων από ασθένειες.
  • Αγίας Μαρίνας (17 Ιουλίου), προστάτιδας από εξανθηματικές νόσους.
  • Προφήτη Ηλία (20 Ιουλίου). Σχετική η παροιμία «Ο Αηλιάς κόβει σταφύλια και η Αγιά Μαρίνα σύκα».
  • Αγίας Παρασκευής (26 Ιουλίου), προστάτιδας των ματιών και των οπτικών.
  • Αγίου Παντελεήμονα (27 Ιουλίου), ιατρού που θεράπευε αφιλοκερδώς. Σχετική και η παροιμία «Κουτσοί, στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα».

Παροιμίες


Αλωνάρη με τ’ αλώνια και με τα χρυσά πεπόνια. 
[Ελληνική]

Αλωνάρης αλωνίζει, στάρι το χωριό γεμίζει. 
[Ελληνική]

Αλωνάρης μαραίνει τα χορτάρια κι ο Αύγουστος τα παλικάρια. 
[Ελληνική]

Αλωνάρης τ’ αλωνίζει κι Αύγουστος τα ξεχωρίζει. 
[Ελληνική]

Κάψες τον Αλωνάρη, ευτυχία όλο το χρόνο. 
[Ελληνική]

Πού μοχτάει το χειμώνα, χαίρεται τον Αλωνάρη. 
[Ελληνική]

Στο κακορίζικο χωριό τον Αλωνάρη βρέχει. 
[Ελληνική]

Της Αγια-Μαρίνας ρώγα (ή σύκα) και τ’ Αϊ-Λιος σταφύλι. Και της Αγιάς Παρασκευής γεμάτο το κοφίνι. 
[Ελληνική]

Το Θεριστή τον Αλωνάρη πάμπολλα καρβέλια είναι.(Μπόλικο στάρι, μπόλικο ψωμί.) 
[Ελληνική]

Τ’ Αλωναριού τα κάματα, τ’ Αυγούστου τα λιοπύρια. 
[Ελληνική]

Χόρτο θεροαλωνιστή, ρώγα-ρώγα γυαλιστή. 
[Ελληνική]



Πηγή: www.sansimera.gr

Το Πορτρέτο των Μηνών: Ιούνιος

Ο έκτος μήνας του Γρηγοριανού (Νέου) Ημερολογίου, με διάρκεια 30 ημέρες. Αρχικά, ο Junius ήταν ο τέταρτος μήνας του δεκάμηνου Ρωμαϊκού ημερολογίου και πήρε το όνομά του, κατά την επικρατέστερη εκδοχή, από τη θεά Γιούνο (Juno, Ήρα), σύζυγο του Γιούπιτερ (Jupiter, Ζευς) και προστάτιδα του οίκου και του γάμου, στον οποίο είναι αφιερωμένος ο μήνας. Κατά μία άλλη εκδοχή, ο Ιούνιος πήρε το όνομά του από τον Λεύκιο Ιούνιο Βρούτο, τον πρώτο Ύπατο που θεμελίωσε τη Δημοκρατία στη Ρώμη, τον 5ο αιώνα π.Χ. Με την αναμόρφωση του Ρωμαϊκού Ημερολογίου από τον Νουμά Πομπίλιο έλαβε την έκτη θέση στο δωδεκάμηνο, πλέον, Ρωμαϊκό Ημερολόγιο, θέση που διατηρεί μέχρι σήμερα.
Στο αρχαίο Αττικό ημερολόγιο ο Ιούνιος αντιστοιχούσε με το δεύτερο δεκαπενθήμερο του μήνα Θαργηλιώνα και το πρώτο δεκαπενθήμερο του μήνα Σκιροφοριώνα. Στο διάστημα αυτό στην Αθήνα γιορτάζονταν τα:
  • Βενδίδεια, προς τιμήν της θρακικής θεότητας Βενδίδος (Αρτέμιδας).
  • Καλλυντήρια και Πλυντήρια, γιορτές που σχετίζονταν με τον καθαρισμό του ναού της θεάς Αθηνάς.
  • Σκιροφόρια, γυναικεία γιορτή προς τιμήν της Αθηνάς, της Δήμητρας και της Περσεφόνης.
  • Διιπόλεια, εορτή αφιερωμένη στον Δία με θυσία βοδιού.
  • Αρρητοφόρια, προς τιμήν της θεάς Αθηνάς.
Στη νεώτερη Ελλάδα, ο Ιούνιος έχει πολλές λαϊκές ονομασίες, που σχετίζονται με τις αγροτικές ασχολίες της εποχής:
  • Θεριστής, λόγω του ότι είναι ο κατεξοχήν μήνας του θερισμού των δημητριακών.
  • Αλυθτσατσής, Ρινιαστής, Ορνιαστής και Απαρνιαστής, ονομασίες που προέρχονται από την τεχνητή γονιμοποίηση των ήμερων σύκων, με καρπούς αγριοσυκιάς.
  • Κερασάρης και Κερασινός, λόγω της ωρίμανσης των κερασιών.
  • Τζιτζικάρης, λόγω της δυναμικής παρουσίας των τζιτζικιών.
Τον Ιούνιο έχουμε το θερινό ηλιοστάσιο με τη μεγαλύτερη μέρα του χρόνου για το Βόρειο Ημισφαίριο, που πρακτικά σημαίνει την έναρξη του καλοκαιριού.
Μεγάλες θρησκευτικές γιορτές του μήνα:
  • Πεντηκοστή (πενήντα ημέρες μετά το Πάσχα), η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος στους Αποστόλους, που συνέβη την πεντηκοστή ημέρα από την Ανάσταση του Ιησού Χριστού.
  • Αγίου Πνεύματος (επομένη της Πεντηκοστής), του τρίτου προσώπου της Αγίας Τριάδας (Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα). Αργία για τους δημοσίους υπαλλήλους.
  • Αποστόλων Βαρθολομαίου και Βαρνάβα (11 Ιουνίου), τιμάται από τους αγρότες για να μην πέσει χαλάζι.
  • Αγίου Ονουφρίου (12 Ιουνίου), πιστεύεται ότι «ρουφά» τα στάχυα, όποιου αγρότη δεν τον τιμήσει.
  • Προφήτη Ελισσαίου (14 Ιουνίου), που προφυλάσσει από τη λύσσα.
  • Αγίων Πάντων (την πρώτη Κυριακή μετά την Πεντηκοστή)
  • Γενέθλιον του Ιωάννου του Προδρόμου (24 Ιουνίου), με πυρολατρικά και μαντικά έθιμα την παραμονή της γιορτής.
  • Πέτρου και Παύλου (29 Ιουνίου)
  • 12 Αποστόλων (30 Ιουνίου)

Παροιμίες


Από το θέρο ως τις ελιές, δεν απολείπουν οι δουλειές. 
[Ελληνική]

Απ’ αρχής τον θεριστή, του δρεπανιού γιορτή. 
[Ελληνική]

Γενάρη πίνουν το κρασί, το θεριστή το ξίδι. 
[Ελληνική]

Θεριστής με το δρεπάνι, τον καιρό του δεν τον χάνει. 
[Ελληνική]

Ιούνης τρέφει κεράσια στ’ αμπέλι, και ψάλτη το τζίτζικα στέλλει. 
[Ελληνική]

Καλώς τόνε το θεριστή, όπου μας εγλιτώνει, και με τα στάρια τα πολλά, το σπίτι μας φορτώνει. 
[Ελληνική]

Τον Ιούνη αφήνουν το δρεπάνι, και σπέρνουν το ρεπάνι. 
[Ελληνική]



Πηγή: www.sansimera.gr