Αν να κρατάς καλά μπορείς
το λογικό σου, όταν τριγύρω σου όλοι
τα έχουν χαμένα και σ΄εσέ
της ταραχής τους ρίχνουν την αιτία,
Αν να εμπιστεύεσαι μπορείς
τον ίδιο τον εαυτό σου, όταν ο κόσμος
δεν σε πιστεύει κι΄αν μπορείς
δίχως να χάνεις την υπομονή σου κι΄
Αν οι άλλοι σε συκοφαντούν,
να μην καταδεχτείς ποτέ το ψέμα, κι΄
Αν σε μισούν εσύ ποτέ
σε μίσος ταπεινό να μην ξεπέσεις,
μα να μην κάνεις τον καλό ή τον πολύ
σοφό στα λόγια,
Αν να ονειρεύεσαι μπορείς
και να μην είσαι δούλος των ονείρων,
Αν να στοχάζεσαι μπορείς
δίχως να γίνει ο στοχασμός σκοπός σου,
Αν ν΄αντικρύζεις σου βαστά
το θρίαμβο και τη συμφορά παρόμοια,
κι όμοια να φέρεσαι σ΄αυτούς
τους δυό τυραννικούς απατεώνες,
Αν σου βαστά η ψυχή ν΄ακούς
όποιαν αλήθεια εσύ είχες ειπωμένη
παραλλαγμένη απ΄τους κακούς
για να ναι για τους άμυαλους παγίδα,
ή συντριμμένα να θωρείς
όσα σού΄χουν ρουφήξει τη ζωή σου
και πάλι να ξαναρχινάς
να χτίζεις μ΄εργαλεία πού΄ναι φθαρμένα
Αν όσα απόχτησες μπορείς
σ΄ένα σωρό μαζί να τα μαζέψεις
και δίχως φόβο μονομιάς
κορώνα ή γράμματα όλα να τα παίξεις,
και να τα χάσεις κι΄απ΄αρχής
ατράνταχτος να ξεκινήσεις πάλι
και να μη βγάλεις και μιλιά,
ποτέ γι΄αυτόν τον ξαφνικό χαμό σου,
Αν νεύρα και καρδιά μπορείς
και σπλάχνα και μυαλό όλα να τα σφίξεις
να σε δουλέψουν ξαναρχής
κι ας είναι από πολύν καιρό σωσμένα,
και να κρατιέσαι πάντα ορθός
όταν δεν σού΄χει τίποτα απομείνει,
παρά μονάχα η θέληση
κράζοντας σ΄όλα αυτά βαστάτε,
Αν με τα πλήθη να μιλάς
μπορείς και να κρατάς την αρετή σου,
με βασιλιάδες να γυρνάς ,
δίχως απ΄τους μικρούς να ξεμακραίνεις,
Αν μήτε φίλοι μήτε εχθροί ,
μπορούνε πια ποτέ να σε πειράξουν,
όλον τον κόσμο αν αγαπάς
μα και ποτέ πάρα πολύ κανένα,
Αν του θυμού σου τις στιγμές
που φαίνεται αδυσώπητη η ψυχή σου
μπορείς ν΄αφήσεις να διαβούν
την πρώτη ξαναβρίσκοντας γαλήνη,
δική σου θ΄άναι τότε ή γη
μ΄όσα και μ΄ότι απάνω της κι αν έχει
και κάτι ακόμα πιο πολύ,
Άντρας αληθινός θα΄σαι
παιδί μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου