Πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά; Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα…
Νομίζουμε ότι είναι αόρατα στις δικές μας προσωπικές στιγμές.
Νομίζουμε ότι ζουν μέσα στη δική τους «γυάλα» και είναι απασχολημένα στο δικό τους μικρόκοσμο, μόλις λίγα μέτρα μακριά μας.
Τα παιδιά είναι ο σιωπηλός δέκτης κάθε ανάσας μας, κάθε λέξης, κάθε ματιάς… Ακούνε ψιθύρους, αντιλαμβάνονται λυγμούς. Έχουν το μαγικό τρόπο να τα ακούν, να τα βλέπουν και να τα διαισθάνονται όλα.
Ίσως από φόβο μήπως η δικιά μας μπόρα κλονίσει την ασφάλεια που έχουν ανάγκη. Ίσως από έγνοια στον άνθρωπο που τους μαθαίνει την αγάπη.
Τον νου μας στα παιδιά.
Τα όνειρά τους είναι εύπλαστα, αλλά και τόσο ευάλωτα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου